“ฉันไม่ใช่คนใจดี อย่าหวังจะได้ความอ่อนโยนจากฉัน” มือใหญ่กระชากผมบริเวณท้ายทอยของเจ้าหล่อนให้แหงนเงยขึ้นสบตาตน ร่างใหญ่ขึ้นนั่งทับตักหญิงสาวบนเก้าอี้ เรียวขาแข็งแรงสวมกอดเกี่ยวเอวเล็กอย่างต้องการ “แกจะทำอะไรฉัน” ถามน้ำเสียงไม่มั่นคง น้ำตาคลอเบ้า ใบหน้าสวยมีรอยแดงจากมือใหญ่ที่มันกระทบก่อนหน้านี้ ริมฝีปากเล็กมีเลือดซึมออกมาเล็กน้อย มันเกิดจากเขาตบเธอ “โสเภณีอย่างเธอฉันก็ซื้อมาระบายความใคร่ไงล่ะ” ก้มลงสูดดมต้นคอระหง ไล่ปลายลิ้นร้อนจากต้นคอเล็กมายังใบหน้างาม “แกมันเลว!....” เค้นเสียงออกมาไม่ดังนัก “ฮึฮึ น่าขันนัก ใครๆ ก็บอกแบบนั้นไม่ใช่แค่เธอหรอก” “อะ!....อื้อ!....” ไม่ทันปากน้อยจะได้โต้ตอบก็ถูกปากหนาอุ่นร้อนบดจูบเอาเสียแล้ว เรียวลิ้นร้ายสอดแทรกควานหาความหวานในโพรงปากเล็ก ยิ่งปากอิ่มน้อยจูบตอบไม่ประสีประสาก็ยิ่งได้ใจ ยิ่งทำให้อยากทำมากกว่าจูบ “อืม! หวานเหมือนกันนะอิง” ผละออกมาเลียริมฝีปากตน มือใหญ่ไล่ตามขอบปากเล็ก แล้วก็จับคางมนเชยขึ้นอีกครั้ง แล้วครั้งนี้ก็ไม่รอช้าที่จะทำให้เธอรู้จักจูบร้อนของตน “ถุย! ฆ่าฉันดีกว่าต้องเป็นของเล่นของแก่” ยังไม่ทันได้จูบ ก็ถูกหล่อนถุยน้ำลายใส่หน้าอีกครั้ง แล้วครั้งนี้ก็ต้องสั่งสอนให้น้ำอิงรู้จักเกรงกลัวในอำนาจของเขาเสียบ้าง มือใหญ่เปลี่ยนจากบีบคางเล็กมาเป็นบีบคอสวยให้แหงนเงยขึ้นสบตาตน “อะ! อึก! ปะ...ปล่อย...นะ...หะ...หายใจมะ...ออก...” ดวงตาสวยคลอไปด้วยน้ำตา มองใบหน้าหล่อผ่านม่านน้ำตาด้วยความเคียดแค้น มือเล็กก็ไม่สามารถขยับได้เมื่อมันยังมีเชือกมัดแน่นหนา เท้าทั้งสองข้างก็ได้แต่ดิ้นไปมาด้วยความทรมาน เมื่ออากาศเริ่มไม่มีให้หายใจแล้ว “สองครั้งแล้วนะที่เธอทำแบบนี้กับฉัน อยากตายนักใช่ไหม ได้! เธอได้ตายสมใจอยากแน่ แต่จะตายทั้งเป็น จะอยู่อย่างไร้ค่า จะอยู่เป็นของเล่นรอวันฉันเขี่ยทิ้งไงล่ะ ฮึฮึ” ปล่อยมืออกจากลำคอระหงก่อนที่เจ้าหล่อนจะตายคามือตน และถ้ามองดีๆ จะเห็นรอยมือของเขาปรากฏอยู่บนคอน้ำอิง ไม่มีแม้แต่ความสงสาร ความเห็นใจก็ไม่มีให้ ในเมื่อเธอทำตัวเองเอง ร่างใหญ่ปล่อยขาที่กอดเกี่ยวเอวเล็กตกลงข้างกายสาว ก่อนจะยืดตัวขึ้นลุกเต็มความสูง แล้วก็เดินไปหยิบกรรไกรมาตัดเชือกที่มัดข้อเท้าของน้ำอิงออก น้ำอิงมองการกระทำของคนตัวโตอย่างสังเกต แล้วก็ต้องคลี่ยิ้มออกมาเล็กน้อย เมื่อเขากำลังตัดเชือกที่ข้อเท้าให้ตน พอเป็นอิสระก็ถีบหน้าอกของชายหนุ่มทันที “โอ้ย!...” ร่างใหญ่ล้มหงายหลังอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว ล้มไม่นานก็ดีดตัวลุกขึ้นลงทัณฑ์คนอวดดี เผียะ! “ตบนี้ที่เธอถีบฉัน แล้วก็กัดนี้สำหรับคนอวดเก่ง” แล้วก็ก้มกัดซอกคอระหงจนจมเขี้ยวของตน ก่อนจะผละออกมาดูผลงานของตน น้ำอิงได้แต่กัดฟันแน่นไม่ยอมปริปากบอกว่าเจ็บสักคำ น้ำตาของเธอมันไหลจนแห้งเหือดหมดแล้ว ตอนนี้มีแต่ความโกรธแค้นซาตานร้ายตรงหน้า