ระหว่างคิดอะไรเพลิด ๆ วาดดาวก็ได้ยินเสียงเปิดประตู พอหันไปก็เห็นว่าเป็น ‘คนในความคิด’ เขามาพร้อมผ้าคลุมไหล่และเบียร์กระป๋อง “น้ำค้างลงทำไมถึงชอบออกมานั่งตรงนี้ เดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก” ถึงน้ำเสียงจะฟังดูดุ แต่พ่อเลี้ยงก็ส่งผ้าคลุมไหล่ให้หญิงสาว “ขอบคุณค่ะ” รับมาแล้ววาดดาวก็นำผ้าห่มคลุมไหล่มาใช้งานทันที “ทำไมถึงชอบมานั่งตรงนี้ ฉันกลับมาบ้านทีไรเห็นเธอนั่งอยู่ตรงนี้ประจำ” “คุณเห็นฉันด้วยเหรอคะ?” วาดดาวเงยหน้าคนตัวโตที่จิบเบียร์ด้วยความแปลกใจ หัวใจเต้นแรง พ่อเลี้ยงหนุ่มพยักหน้า “เห็นทุกวัน” หญิงสาวอมยิ้ม แก้มเนียนร้อนผ่าวแดงระเรื่อขึ้นมา “ฉันนอนไม่หลับน่ะค่ะ เลยออกมานั่งดูพระจันทร์” “แม้ในคืนที่ไม่มีพระจันทร์งั้นเหรอ?” วาดดาวพยักหน้า “แต่คืนนี้มีพระจันทร์ค่ะ” ชโลทรเลิกคิ้วแล้วมองไปที่ท้องฟ้าตะวันออก เขาถึงเห็นพระจันทร์ดวงโตในคืนแรมหนึ่งค่ำที่พ้นขอบฟ้ามาได้ไม่นาน “สวยดีนะ” “ค่ะสวย... สวยมาก” น้ำเสียงเศร้า ๆ นั้นฟังดูทอดอาลัย ดวงตากลมสวยของหญิงสาวจ้องมองพระจันทร์ราวกับว่าเธอตกหลุมรักพระจันทร์ แล้ววาดดาวก็ละสายตาจากพระจันทร์ หันมาหาคนตัวโต “คุณชอบพระจันทร์มั้ยคะ?” ชายหนุ่มพยักหน้า “ถ้าคุณชอบ... ฉันยกพระจันทร์คืนนี้ให้คุณค่ะ” ได้ยินน้ำเสียงใส ๆ แฝงความขี้เล่น ชโลทรก็ยิ้มกว้างหัวเราะหึหึในลำคอ “คุณขำอะไรคะ พ่อเลี้ยง?” “พูดเหมือนเธอเป็นเจ้าของพระจันทร์” วาดดาวมองหน้าคนถามพลางพยักหน้า “ใช่ค่ะ ฉันเป็นเจ้าของพระจันทร์” พอเธอยืดอกรับ พ่อเลี้ยงหนุ่มก็หัวเราะเสียงดังกว่าเดิม “คุณหัวเราะอะไร?” “ฉันกำลังคิดว่าจะเอาภาชนะอะไรมาใส่ของขวัญจากเธอ” วาดดาวหัวเราะตาม พลางสบตาเขาด้วยสายตาหวานเชื่อมแล้วลุกขึ้นจากเก้าอี้โยก “คนที่ให้พระจันทร์กับฉัน บอกกับฉันว่าให้เก็บพระจันทร์ไว้ในนี้” หญิงสาวชี้นิ้วที่ขมับของตัวเอง “และตรงนี้” เธอวางมือบางที่หน้าอกข้างซ้ายอันเป็นตำแหน่ง ‘หัวใจ’ ของชายหนุ่ม