“ต้องการเท่าไหร่!” ทันทีที่ร่างบางก้าวออกจากลิฟท์เสียงเข้มก็ดังขึ้นพร้อมกับร่างสูงของกฤตยชญ์ที่เดินตามออกมา อัญญาดาขมวดคิ้วย่นไม่เข้าใจคำถามของชายหนุ่ม “เท่าไหร่อะไรของคุณ!” “ค่าตัวของเธอไง จะเอาเท่าไหร่ก็ว่ามา แต่ฉันว่าเละๆแบบนี้พันสองพันนี่ยังถือว่ามากไปด้วยซ้ำ” เผียะ!! ทันทีที่พูดจบใบหน้าหล่อเหลาก็หันไปตามแรงเหวี่ยงตบจากฝ่ามือน้อย อัญญาดากำมือแน่นจนเนื้อตัวสั่นเทาด้วยความโกรธแต่ก็ยังพยายามระงับอารมณ์ของตัวเองทนยืนมองหน้าผู้ชายปากเสียต่อไป ในขณะที่กฤตยชญ์ยกมือขึ้นมาจับมุมปากของตัวเองอย่างตกใจก่อนจะค่อยๆหันมามองหน้าเจ้าของฝ่ามือพิฆาตด้วยแววตาวาวโรจน์ นี่เป็นครั้งแรกที่ผู้ชายอกสามสอกอย่างเขาถูกผู้หญิงตบหน้า แม้แต่แม่บังเกิดเกล้าก็ยังไม่เคยตีเขาแต่ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร กล้ามากนะ เธอรู้จักฉันน้อยเกินไปแล้วอัญญาดา!! “โกรธเหรอคะ? จะตบฉันคืนไหมละ? เอาเลยสิเอาเลย!” หญิงสาวยืนหน้าเข้าไปใกล้ชายหนุ่มที่เงื้อมมือขึ้นอย่างท้าทาย “ถ้าว่างมากก็ไปผ่าหมาออกจากปากซะนะคะ ดีกว่ามาเที่ยวระรานชาวบ้านเขาแบบนี้” “จะไปไหน!!” กฤตยชญ์รีบกระชากข้อมือบางของอัญญาดาอย่างแรงเมื่อเห็นว่าหญิงสาวกำลังจะเดินหนีไป “ปล่อยฉันนะ!” “ทำเป็นสะดีดสะดิ้งแตะนิดแตะหน่อยมันไม่สึกหลอไปมากกว่านี้หรอกน่า เรามาตกลงกันดีดีไม่ดีกว่ารึไง” ชายหนุ่มเริ่มยื่นข้อเสนอ เขาคิดเอาไว้อยู่แล้วว่ายังไงอัญญาดาก็ไม่มีทางปฏิเสธแน่ “ฉันไม่ตกลงอะไรกับคุณทั้งนั้น! ปล่อย!” “ไม่! จนกว่าเธอจะฟังข้อเสนอของฉัน” ชายหนุ่มกระชากร่างบางจนแทบจะปลิวมาซบอกแกร่งแต่หญิงสาวยังคงยื้อเอาไว้เพื่อรักษาระยะห่างระหว่างเธอกับเขาก่อนจะหาทางหนีทีไล่ให้กับตัวเอง “งั้นก็รีบๆพูดมา” “อัฐพลจ่ายให้เธอเท่าไหร่ฉันจะให้เธอมากกว่าสองเท่า แลกกับการที่เธอเลิกยุ่งกับคู่หมั่นของพี่ฉัน ง่ายๆแค่นี้เห็นไหมว่าเธอมีแต่ได้กับได้” อัญญาดาสะบัดตัวออกมาก่อนที่มือน้อยจะผลักอกแกร่งแรงๆจนชายหนุ่มถอยห่างไปสองสามก้าวเพราะไม่ทันได้ตั้งตัว ก่อนที่เสียงหวานจะเอ่ยขึ้นบ้างอย่างเยือกเย็น “งั้นก็เชิญกลับไปหอบเงินถุงเงินถังของคุณมากองไว้ที่แทบเท้าฉันสิ แล้วฉันจะคืนเขาให้!” พูดจบก็หันหลังกลับเพื่อกดรหัสเข้าห้องแต่เสียงเข้มก็เรียกไว้ “แล้วเท่าไหร่ละ? ที่เธอต้องการ!” “ให้ได้เหรอคะ?” หญิงสาวหันมายิ้มเหยียดๆให้ราวกับดูถูกอยู่ในที แล้วเขาจะได้รู้ว่าเขาคิดผิดที่มาดูถูกผู้หญิงอย่างเธอ “หึ! แล้วมันจะสักเท่าไหร่กันละ” ชายหนุ่มแสยะยิ้มมุมปากอย่างคนมั่นใจในตัวเองก่อนที่รอยยิ้มนั้นจะหุบลงเมื่อได้ฟังคำตอบต่อมาของหญิงสาวร่างบางตรงหน้า “ทั้งหมดที่คุณมี!!”