...ราวกับเปลวไฟที่งดงามและร้อนแรง ราบกับน้ำเกลือที่แสบซ่านเวลาถูกบาดแผล ความรู้สึกแปลกแบบนี้คืออะไรกันนะเมื่อนายก้าวเข้ามาในหัวใจของฉัน ณ ที่แห่งนี้ ที่ซึ่งหาดทราย พื้นน้ำ และท้องฟ้าโอบล้อมเราไว้... ...ท่ามกลางเสียงที่ราวกับบทเพลงอันน่าหลงใหลแห่งสายลมและเกลียวคลื่น อเล็กซ์ได้พบกับอัยย์... เขาเกลียดเธอ และเธอเกลียดเขา...เช่นนั้นใช่ไหม...? ทว่าเสียงที่ดังตึกตักอยู่นี้คืออะไร ผิวของร่างที่อุ่นร้อนขึ้น และสัมผัสที่เธอไม่เข้าใจ... ...สัมผัสที่ราวกับกลีบดอกไม้… รีดเดอร์อาจรู้สึกเจ็บแปลบราวกับบาดแผลถูกล้างด้วยน้ำเกลือแห่งท้องทะเลเมื่ออ่านตอนเริ่มแรก... ทว่าอย่างไรก็ตามความรักเป็นสิ่งที่งดงามและอ่อนโยน... และสำหรับรีดเดอร์ที่อ่านจนจบเท่านั้นถึงจะได้สัมผัสถึงความอ่อนหวานที่ซึมแทรกเข้าไปถึงใต้ผิวอย่างไม่อาจต้านทาน และไม่มีวันลบเลือนตลอดไปนั้น... เพราะเมื่ออเล็กซ์สัมผัสอัยย์ เธอก็เป็นราวกับเม็ดทรายที่ถูกสายลมร้อนและน้ำทะเลที่เชี่ยวกรากพัดพาไป และต่อไปนี้คือเรื่องราวของความรักสุดโรแมนติกที่ไม่อยากให้คุณพลาดจนกว่าจะถึงหน้าสุดท้าย แล้วคุณจะหลงรักอเล็กซ์ และบางทีอาจรักผู้ชายของ Daydream คนนี้มากกว่าผู้ชายที่เดินไปมาอยู่บนโลกใบนี้ด้วยซ้ำไป “บอกแล้วไงว่าให้เชื่อฟังฉัน” อเล็กซ์หลับตาลงแล้ว และฉันเองก็เช่นกัน ริมฝีปากของเราสองคนสัมผัสกัน กดแนบราวกับเป็นเนื้อเดียว และก็เป็นเช่นทุกครั้ง...มือของอเล็กซ์รั้งใบหน้าและข้อมือของฉันไม่ให้หนีไปไหนทั้งนั้น ราวกับถูกพันธนาการด้วยโซ่ตรวนที่ไม่อาจมองเห็นได้ จูบที่อ่อนหวานเคลื่อนอย่างแผ่วเบาไปที่แก้มของฉัน ก่อนจะกดแผ่วเรื่อยต่ำลงไปที่ลำคอ ฉันเกร็งและสะท้าน จริงอยู่จูบนั้นยังอ่อนหวาน แต่ทว่า... “อะ...” ฉันหยุดหายใจไปชั่วครู่ ผิวสะท้านเมื่อริมฝีปากของเขามอบจูบที่เจ็บแปลบให้กับฉัน เจ็บราวกับถูกเม็ดทรายที่อาบแดดร้อนกดย้ำลงบนผิวที่แสนบอบบาง... “อะ...อเล็กซ์ เดี๋ยว...” “อย่าขยับ...” เขาปราม เขาไม่อนุญาตให้ฉันขัดขืน มือใหญ่ที่ล็อคข้อมือของฉันแน่น...อีกมือที่เคลื่อนจากที่รั้งใบหน้าของฉันเมื่อครู่ต่ำลงมาเพื่อรั้งร่างของฉัน ริมฝีปากที่สร้างความเจ็บแปลบ...ทว่าก็แสนหวาน ไม่อยากจะเชื่อเลย...คนที่เคยปฏิเสธความรักตลอดมาอย่างเขารู้จักภาษารักที่ลึกซึ้งแบบนี้ได้อย่างไรกัน และทำไมถึงเป็นฉันที่ได้รับการบอกรักที่แนบแน่นเช่นนั้น สัมผัสนั้นรุกเร้าและแสนจะวาบหวามจนทำให้หยาดน้ำตาของฉันรินร่วงลงมา