“ไม่มีอ่ะ” ธาวินตอบออกไปหน้าตาเฉยก่อนที่จะดันหน้าขาที่ตุลยดาทับอยู่ขึ้นสูงพร้อมทั้งส่งตัวตนของเขาเข้าไปลึกขึ้น “โอ๊ะ!...คนบ้า ทำไมไม่หยุด” ตุลยดาจิกมือน้อยลงไปบนไหล่หนา “โอ้ว...หยุด!” ธาวินไม่ได้หยุดแต่ขยับเข้าๆออกๆมากขึ้น เขาจับเอวน้อยเอาไว้มั่นไม่ได้สนใจสายตาพิฆาตหรือมือน้อยของเธอ เขาเริ่มส่ายวนสะโพกหนาของตัวเองมากขึ้น “หยุดสิ ไม่มีก็ค่อยทำวันหลัง” ตุลยดาพยายามห้ามคนตรงหน้าออกไป แต่เสียงของเธอช่างตะกุกตะกักจนน่าขำนัก “โธ่...หวานจ๋า...อย่าใจร้ายนักเลยที่รัก” ธาวินดันแผ่นหลังของตุลยดาเข้ามาในวงแขนมากขึ้นทำให้ทรวงอกอวบอิ่มของเธอยิ่งแนบชิดกับแผงอกของเขา มือน้อยที่เคยดันไหล่ของเอาไว้จึงได้แต่เปลี่ยนเป็นโอบรอบลำคอของเขาแทนโดยปริยาย ธาวินซุกหน้าไปที่ล่องอกตรงหน้าก่อนที่จูบมันแรงๆ “อืมมมมมมม...ซี๊ด” ตุลยดาได้แต่ครางซี๊ดซ๊าด เธออยากให้เขาไปต่อแต่มันไม่ถูกต้อง เธอไม่อยากให้ความสุขเพียงชั่วแล่นมาทำลายชีวิตของตัวเอง ถ้าหากเธอท้องขึ้นมาล่ะแล้วยังจะโรคร้าย... “โอ้ว...ซี๊ดดดดดด” เธอถูกขัดจังหวะทางความคิดอีกหนเมื่อเขาดันกายเข้ามาลึกยิ่งขึ้น ร่างน้อยได้แต่แอ่นหงายไปด้านหลัง มือน้อยทั้งสองจิกไปที่หน้าขาที่เธอใช้ค้ำยัน กลายเป็นว่าตอนนี้ตุลยดาอยู่ในท่วงท่าที่เหมือนจะแอ่นร่างกายส่วนหน้าอำนวยความสะดวกให้กับธาวินอย่างเต็มที่ “ยั่วตลอดเลยนะ” ธาวินยิ่งกระเซ้ามากขึ้นเมื่อตุลยดาเริ่มขยับกายโต้ตอบเขาอย่างเป็นธรรมชาติ เธอกระแทกกระทั้นกายบางเข้าหากายหนาของเขา เหงื่อเม็ดน้อยเริ่มไหลลงมากลางหว่างอกแม้ว่าอุณหภูมิภายในห้องจะเย็นสบายแค่ไหนก็ตาม