การแสดงละครเวทีมีประวัติความเป็นมาที่ต่อเนื่องกันหลายยุคหลายสมัย แต่ไม่สามารถระบุปีกำเนิดได้อย่างแน่ชัด คงเริ่มจากการเลียนแบบท่าทางเพื่อถ่ายทอดเนื้อหาสาระเรื่องราวต่าง ๆ เพื่อให้เกิดความสมจริงและน่าติดตามเนื้อหา กลายเป็นละครใบ้ที่ก็จำเป็นที่จะต้องหาสถานที่เพื่อจัดการแสดงและกำหนดเวลาการแสดงที่คนดูจะสะดวกมาชม สถานที่นี้มักตั้งอยู่บนเชิงเขาที่คนดูสามารถนั่งชมการแสดงที่จัดอยู่บนที่ราบได้ และนี่เองน่าจะเป็นต้นกำเนิดของโรงละครในระยะแรกเริ่มของมนุษยชาติ การละครได้รับการพัฒนากว่า 400 ปี พื้นเวทีถูกสร้างขึ้นเพื่อกำหนดขอบเขตพื้นที่ในการแสดง ส่วนเนื้อเรื่องที่เคยใช้ในการแสดงแต่ดั่งเดิม ได้รับการแก้ไข ปรับปรุง และ เปลี่ยนแปลงให้เป็นเรื่องราวของบุคคลที่มีความโดดเด่นจำนวนมากในสังคม ถือเป็นวิวัฒนาการด้านการแสดงที่มีประวัติอันยาวนานต่อเนื่องมาจนถึงปัจจุบัน มีความเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขั้นเรื่อย ๆ จนในช่วงหลังของคริสต์ ศตวรรษที่ 19 ได้เกิดแนวความคิดหลีกเลี่ยงการใช้กรอบเวทีที่เรียก proscenium arch เพราะเราสามารถใช้แสงกับเวทีตามความพอใจ เราสามารถควบคุมและกำกับแสงได้ ความต้องการที่จะทดลองได้ก้าวรุดไปข้างหน้าจนยากที่จะควบคุม ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1960 เป็นต้นมาจนถึงปัจจุบัน มีแนวความคิดในการนำเสนอที่หลากหลายโดยใช้สื่อสร้างสรรค์หลาย ๆ รูป แบบที่เรียกว่า multi-media equipment ซึ่งเป็นอุปกรณ์สมัยใหม่ที่ได้รับการผลิตขึ้นมาเพื่อสนองความต้องการใช้งานของผู้ออกแบบฉาก ผู้ออกแบบแสง และผู้กำกับเทคนิค นักการละครสมัยปัจจุบันมีความคิดในการนำเสนอละครในรูปแบบที่แตกต่างและมีความหลากหลายกันไปโดยการตีความหมายบทและเลือกแนวการนำเสนอตามความคิดของผู้กำกับการแสดงแต่ผู้เดียวเป็นสำคัญ ในขณะเดียวกันก็สังเกตดูความสนใจของผู้ชมที่เป็นแฟนพันธุ์แท้ของการละครว่า มีแนวโน้มไปในทิศทางใด นักการละครรุ่นใหม่ในประเทศไทยเริ่มให้ความสนใจกับแนวการแสดงที่มีการผสมผสานศิลปวัฒนธรรมตะวัน ตกและตะวันออกทั้งเก่าและใหม่แม้จะมีเทคโนโลยีสมัยใหม่ที่สอดเสนอมิติแห่งความลึก ความซับซ้อน การเคลื่อนไปของภาพและบรรยากาศมากกว่ายุคใดในอดีต แต่ละครก็คงยังตั้งอยู่บนพื้นฐานความพอดี แม้อาจมากเกินไปหรือน้อยเกินไปบ้าง แต่ก็ไม่ทำให้อรรถรสการชมการแสดงนั้นสูญเสียไปแต่อย่างใด และยังประสบความสำเร็จกินใจผู้ชมได้อยู่อย่างเข้มแข็งและท้ายเสมอ