เธอคือผึ้งตัวน้อยที่ไร้รัง ปีกเล็กๆ ต้องตีไวๆ บินต้านแรงลม แต่แล้วจู่ๆ กลับมีหนึ่งมือใหญ่ยื่นเข้ามาช่วยประคอง ชายผู้นั้นเป็นเสมือนต้นไม้ใหญ่ แต่จะทำอย่างไรดีในเมื่อต้นไม้นั้นเหมือนจะมีเจ้าของอยู่แล้ว ************************************************** “เราจบกันเท่านี้ ผึ้งจะขอไปตามทางของผึ้ง” “ไม่มีวันนั้นหรอกมธุรส ถ้าต้องการออกไปจากชีวิตของฉัน มีทางเลือกทางเดียวเท่านั้นคือความตาย อยู่ที่ว่าเธอหรือฉันจะเป็นฝ่ายจากไป” นัยน์ตาคมวาวโรจน์ มือค่อยๆ คลายออกปล่อยหญิงสาวได้สมใจ กระนั้นกลับเหยียดยิ้มมุมปากแล้วนิ่งเงียบ อย่างที่บอก ’ความตายเท่านั้นที่จะพรากเธอและเขาให้จากกัน’ ชายหนุ่มจะยังไม่อธิบายอะไรทั้งนั้น พูดกันไปคงเปล่าประโยชน์ถ้าในใจของฝ่ายหญิงมีความโกรธสุมอยู่และกิริยาต่อต้านก็สั่นคลอนหัวใจดวงโตได้มากโข ถึงต้องตายจากกันจะไม่มีวันปล่อยมือออกจากร่างบอบบาง และไม่ได้ถือโทษใดๆ ทั้งสิ้น “งั้นก็เอาปืนมาสิคะ ผึ้งจะได้ตายไปจากความเจ็บนี้”