เมื่อความซับซ้อนซ่อนปัญหาที่ไม่ได้รับคำอธิบายไร้ซึ่งเหตุผล การสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่จึงเป็นเหตุให้ความมืดเข้าครอบงำในจิตใจ “ ฉิมพลี ” สัญลักษณ์แห่งความไม่เที่ยงธรรม ถูกเชิดชูให้อยู่เหนือสุดของหัวใจเปรียบเสมือนวางไว้บน “ บัลลังก์ ” “ เด็กดื้อ ” เพชรเกล้ามีรอยยิ้มที่ถูกตามใจอยู่บนใบหน้าสาวน้อยยื่นจมูกเข้าไปชื่นใจผิวแก้มคนรักแบบเร็วๆหนึ่งฟอด ร่างสูงยืดตัวขึ้นสีหน้าชื่นบาน “ หอมหน่อยๆ ” สาวน้อยอารมณ์ดีกระโดดยึกยักๆเพื่อหอมแก้มขาวๆที่เฉี่ยวไปชนมาอยู่กับปลายจมูกของเธอ “ อารมณ์ดีเลยนะ ” เสียงหวานเอ่ยบอกต่อเรือนร่างที่กำลังจุกจิกและพัวพันอยู่กับเธอจนน่าหมันเขี้ยวเสียจริง “ หอมหน่อย..ขอหอมหน่อย!! ” ร่างบางเกาะตรงนั้นยึดตรงนี้เพื่อเขย่งตัวขึ้นทำสิ่งที่บอกอยู่อย่างนั้น เพราะสตรีเป็นเหตุวายชีวี โอ้ฉิมพลีคือพิษรักจำจากไกล ก่อเกิดเหตุการสูญเสียครั้งยิ่งใหญ่ ด้วยหัวใจไร้เหตุผลถูกทิ่มแทง สูงสุดนี้หาคำไหนเล่ามาเปรียบ จึงจะเทียบเท่าความรักต่อวายชนม์ เกิดความแค้นแน่นในอกไฟลุกโชน ขอคูณผลส่งมอบไว้บนบัลลังก์ แสงสีเสียงการแข่งขันแห่งมายา สวยโดดเด่นดั่งจันทราเมืองสวรรค์ นัยน์ตาคมเปี่ยมอำนาจความเกลียดชัง เพราะเบื้องหลังคือเป้าหมายที่รอคอย เมื่อความงามได้ปรากฏให้ช่วงชิง ดุจเจ้าหญิงในนิยายน่าโหยหา มองข้ามสิ่งบาดหมางที่แล้วมา รักเสน่หาทุกวินาทีที่หายใจ “ พี่ต้า... ” ตรีทิพย์เรียกพี่สาวเสียงสั่น “ ช่วยบอกที ว่านี่ไม่ใช่ความฝัน.. ” เพชรเกล้าขมวดคิ้วมองสองพี่น้องและหญิงสาวโพกผ้าคลุมศีรษะแต่เปิดใบหน้าให้เห็นได้อย่างชัดเจน ใบตองเดินเข้ามายืนอยู่กับเพชรเกล้า เด็กสาวเริ่มแปลกใจไม่แพ้กัน “ คึ..คำอธิฐานของพี่เป็น..เป็นจริงแล้ว ” ทอปัดยิ้มพูดสองพี่น้องกระพริบตาพร้อมด้วยหยดน้ำใสๆของความปลื้มปริ่มล่วงลงสู่ใบหน้าพร้อมกันทันที “ แม่... ”