“คุณธรรม” “ยอมฉันหรือยัง” คำถามของเขายังแฝงเร้นไปด้วยอำนาจอยู่เสมอ เธอไม่กล้าตอบอะไร ทำได้เพียงพยายามยืนให้มั่นไม่ล้มลงไป ทว่าการจูบการฝากรอยปากแทะเล็มไปตามลำคอขาว ฝากรอยแดงไว้เป็นจ้ำๆ ทำให้พะแพงรู้ว่าตัวเองยืนได้ไม่มั่นคงอีกแล้ว ขาเริ่มอ่อนจนเจียนทรุดลงแต่ดีที่เขาเกี่ยวเอาเอวคอดกิ่วไว้แล้วพาล้มลงไปนอนบนเตียงด้วยกัน เธอนอนอยู่ด้านล่าง มีร่างกายสูงใหญ่ของทานธรรมทาบทับจนไร้ช่องว่าง นัยน์ตากลมโตเบิกกว้างแล้วจับจ้องความหมายที่อีกฝ่ายสาดแสงจากดวงตาคมกริบลงมา แค่ระยะเวลาสั้นๆ ที่ประสานสบสายตาเธอก็รู้ทันทีว่า เขาปรารถนาจะร่วมรักกับเธอ “คุณธรรม” “ฉันอยากได้เธอ” เขาเอ่ยอย่างไม่ปิดบัง “แต่ครั้งนี้อยากได้แบบยินยอมพร้อมใจพร้อมการตอบสนองเต็มขั้น”