คิมหันต์พลิกกายแกร่งควานหาร่างบางที่เขานอนกกกอดทั้งคืน เนินนานที่เขาควานหาเจ้าของร่างเล็ก แต่หาเท่าไรก็ไม่เจอมีเพียงความว่างเปล่า ที่นอนยับยู่ยี่เย็นเฉียบบ่งบอกว่าข้าวหอมลุกจากเตียงเป็นเวลานานแล้วคิมหันต์ชักสีหน้าไม่พอใจสบถเบาๆ เขาเริ่มไม่ชอบใจเสียเลยที่แม่ลูกหนี้ของเขาชอบลุกก่อนเขาเป็นประจำทั้งๆที่ผ่านมาเขาเองที่เป็นคนบอกเธอให้ตื่นแต่เช้าเพื่อไปช่วยป้ามนต์ทำกับข้าว แต่ตอนนี้เขากับกลืนน้ำลายตัวเองซะงัน อยากให้ข้าวหอมอยู่ในสายตาของเขาตลอดทั้งยามตื่นและยามนอน ความรู้สึกแบบนี้มันหมายความว่ายังไงเขาก็ไม่เคยฉุกคิด เพราะรักงันหรอ มันคงไม่ใช่ เพราะยังไงเขาก็ไม่มีวันรักและยกย่องข้าวหอมเป็นภรรยาตัวจริงได้หรอก เพราะข้าวหอมเป็นลูกหนี้ที่ไม่มีอะไรเทียบเทียมกับเขาได้เลยอย่างน้อยเธอก็เป็นได้แค่’เมียเก็บ’เท่านั้น'