การแต่งงานที่เกิดขึ้นด้วยความไม่เต็มใจ! ไม่มีการยกย่องออกนอกหน้า สิ่งที่มอบให้คือความเกลียดชังและหน้าที่ ‘เมียบำเรอ’ บนเตียง แต่ทว่าร่างกายของเขามันกลับโหยหาร่างกายอันหอมหวานของเธออยู่ตลอดเวลา… ***** "เธอชอบมันไหม” หลังจากมอบจุมพิตแสนหวานให้แล้ว เขาก็เอ่ยถามเสียงนุ่มข้างแก้มแดงสุกปลั่ง พลางใช้ปลายจมูกคลอเคลียอย่างหลงใหล “ชอบค่ะ ลิลชอบมันมากค่ะ” คนให้ได้ฟังเช่นนั้นก็ยิ้มกว้างอย่างชื่นใจ “แต่ว่าคุณแอรอนไม่จำเป็นต้องซื้อช่อใหญ่ขนาดนี้เลยนะคะ สิ้นเปลืองเปล่าๆ ค่ะ สำหรับลิลแค่คุณแอรอนซื้อให้ ดอกเดียวลิลก็ดีใจแล้วค่ะ” พูดจบหญิงสาวก็ประทับจูบที่ริมฝีปากได้รูปของสามีแผ่วเบาเพื่อให้รางวัลสำหรับความน่ารักของเขา “ถ้าชอบ ฉันจะซื้อให้ทุกวัน วันละดอกเลยดีไหม” หญิงสาวยิ้มกว้างแล้วพยักหน้าเร็วๆ อย่างถูกใจ “แต่ถ้าอยากได้หลายๆ ดอกต้องขอบนเตียงนะ เดี๋ยวจะจัดให้จ้ะ” ทว่าประโยคต่อมากลับทำให้ลลิลค้อนเขาด้วยความหมั่นไส้ อุตส่าห์ชมว่าน่ารักแต่ก็หนีไม่พ้นความเจ้าเล่ห์และคำพูดกำกวมอยู่เรื่อยไป “คุณแอรอนน่ะพูดอะไรก็ไม่รู้นะคะ” ลลิลว่าเขาอย่างเหนียมอาย จึงโดนคนขี้แกล้งหอมแก้มแดงๆ เสียฟอดใหญ่แล้วหัวเราะหึๆ ในลำคออย่างถูกใจ “ก็พูดความจริงไง เมื่อเช้าก็ได้ไปตั้งสองดอก คืนนี้เอากี่ดอกดีล่ะ” ลลิลอยากจะเอาดอกไม้ช่อโตฟาดคนพูดยิ่งนัก หากไม่ติดว่าทำไปแล้วจะโดนลงโทษและจะทำให้ดอกไม้แสนสวยของเธอบอบช้ำ “คุณแอรอนชอบพูดจากำกวมอยู่เรื่อยเลยนะคะ” คนแก้มแดงตัดพ้อต่อว่า เบือนสายตาหลีกหนีดวงตาคู่คมที่กำลังจะแผดเผาเธอไปทั้งร่าง ยิ่งมานั่งอยู่บนตักเขาแบบนี้ยิ่งอันตรายเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว “เปล่าพูดกำกวมเสียหน่อย พูดตรงๆ ให้เข้าใจนี่แหละ คืนนี้ผัวขอสักสามดอกนะลลิลคนดี” -------------------- ฝากอุดหนุนพี่แอรอนกับน้องลิลด้วยนะคะ อิงลดา