“อย่ากินแต่น้ำอย่างเดียวสิ เธอไม่กินข้าวมาหลายวันแล้วนะขวัญ” เสียงเข้มบอกอย่างเป็นห่วง เกือบอาทิตย์แล้วที่เจ้าหล่อนไม่ยอมทานข้าวทานปลาที่นำมาให้ ใช่ว่าอยากทำแบบนี้ เพราะเขาไม่อยากปล่อยให้ขวัญฤดีต้องจากตนไปเหมือนครั้งอดีต ใบหน้าสวยฟกช้ำดำเขียว ใช่ หล่อนถูกคนใจร้ายตบหน้าวันแรกที่ถูกจับมาขัง ทำไมเขาถึงใจร้าย ต่างจากหลายปีก่อนเหลือเกิน ยังจำได้เลยว่าความรักมันสวยงาม แต่ทำไมตอนนี้ผู้ชายที่รัก รักมาตลอดถึงเป็นสัตว์นรกมาเกิด “สะใจคุณรึยัง ที่ทำกับขวัญได้แบบนี้ สะใจรึยัง ถ้ายังก็ตบอีกสิ ตบเหมือนที่ทำวันแรก ทำอีกสิ ไม่สิ ฆ่าขวัญเลย” หล่อนเชิดหน้าท้าทายอย่างไม่กลัว ทั้งๆ ตัวเองนั้นเริ่มไม่ไหวแล้ว ลำคอสวยแห้งผาก ปากน้อยแตกเป็นขุย ร่างเล็กซูบผอมลงอย่างเห็นได้ชัด ผลมาจากการอดข้าวมาหลายวันเลยทำให้ร่างกายอ่อนแรง “มันจะสะใจได้ยังไงขวัญ ในเมื่อเธอต้องชดใช้ความเจ็บปวดของฉันด้วยชีวิตที่เหลืออยู่” ถ้าเพียงวันนั้นหล่อนเลือกเขา เรื่องในวันนี้ก็ไม่เกิดขึ้น