ความรัก ที่ก่อตัวเงียบ ๆ ของกลิ่นแก้ว… ทำให้เธอคิดถึงพรหมไทยมากขึ้นทุกวันเช่นเดียวกับพรหมไทยที่รักกลิ่นแก้วมากขึ้นจนเขาต้องการเป็นเจ้าของเธอ อีกคืนหนึ่งที่ใต้ต้นไทร... “อย่าค่ะคุณไทย เราไม่ควรทำอย่างนี้” ใบหน้างดงามเอียงหลบเมื่อมือหนานุ่ม ประคองใบหน้าสวยของเธอเข้าไปหอมแก้มและเขากำลังจะจูบกลีบปากสีหวานของเธอ “ผมจะไม่ทำอะไรมากกว่านี้ ถ้าแก้วไม่ยอมให้ผมด้วยความรัก” เขาบอกเธอเบา ๆ มือของเขายังคงอยู่ที่คางมนของเธอ กลิ่นแก้วค่อย ๆ หันหน้าไปมองใบหน้าหล่อของเขา เหมือนเป็นคำตอบว่าเธอรักและยอมมอบสิ่งที่แสนจะหวงแหนให้เขา…ปากได้รูปเคลื่อนเข้าชิดประกบปากกลีบปากสีหวานทันที ลิ้นร้อนชอนเข้าช่องปากนุ่ม จาบจ้วงล้วงชิมรสหวานในปากสวยของเธอ กลิ่นแก้ววาบไหวสั่นสะท้านไปทั้งร่างกับรสจูบนุ่มของเขา เธอไม่เคยผ่านรสจูบของชายใดมาก่อน เขาจะเป็นคนแรกและคนสุดท้ายสำหรับชีวิตที่เกิดมาของเธอ…เธอสาบานในใจ เธอจะเป็นหญิงสาวที่มีเขาคนเดียว หากเธอปันใจให้ชายอื่นหรือมีชายอื่นมาล่วงล้ำร่างกายเธอ เธอจะไม่ขออยู่คู่เขาต่อไปในชาตินี้ ร่างบอบบางอ่อนแรงด้วยรสจูบหวานล้ำ… เธอเอนกายแนบแผ่นหลังชิดเสื่อผืนน้อย ปล่อยกายใจให้เขาเชยชมด้วยความรักและความยินยอม…มือหนาเริ่มไต่เร้าไปตามกายสวย ความกำหนัดก่อเกิดอย่างไม่เคยมีมาก่อน เสื้อแขนกระบอกสีชมพู ถูกปลดกระดุมออกทีละเม็ด จนถึงเม็ดสุดท้าย เผยให้เห็นหน้าอกทรงโตล้นหลามที่แอบซ่อนความงามใต้เสื้อตัวเก่า เสื้อชั้นในตัวเก่าสีซีด หลุดออกตามมาในเวลาอันใกล้กัน ชายหนุ่มหยุดลิ้นมองความสวยงามที่ดิ้นได้ตรงหน้า เขามองเธออย่างหลงใหลกับความสวยงามของสาวชาวบ้าน เธองดงามไร้ที่ติ สวยงามเกินคำว่าสวย เขาก้มหน้าเขาหาใบหน้าสวยหวานและประกบปากจูบเธออีกครั้งหนึ่ง มันเร่าร้อนขึ้น ตามองศาความต้องการของชายหนุ่ม