ตัณหาราคะของใครบางคน ได้ชักนำให้ใครหลายๆคนมาเจอกัน เมื่อตะวันดวงร้ายได้โคจรมาพบกับทะเลทรายแสนอบอุ่น ความหวานละมุนจึงบังเกิดขึ้น ท่ามกลางปัญหามากมาย ตัววายร้ายที่ไม่เคยรู้จักกับคำแพ้ มีหรือจะยอมถอย…แต่เรื่องบางเรื่องก็ยิ่งใหญ่เกินกว่าใครคนใดคนหนึ่งจะก้าวข้ามไปได้ แล้วจะทำอย่างไร เมื่อมีกำแพงที่มองไม่เห็นกางกั้นระหว่างเขากับเธอ -------------------------------------------- “พรุ่งนี้ฉันจะกลับเมืองไทย” อาทิตยาเปลี่ยนเรื่อง ไม่อยากจะคุยกับคนหลงตัวเองและชอบคิดเองเออเองแบบนี้ “อยู่กับข้าที่นี่ไม่ได้หรือฮายาดที่?” ชีคนาซอ้อน…ไม่อยากให้นางจากไปไหน..เขาชินที่ตื่นขึ้นมาได้เจอหน้านางเสียแล้ว ถ้านางหายหน้าไป เขาจะมีชีวิตอยู่อย่างปกติสุขได้อย่างไร “พระอาทิตย์สองดวงไม่อาจอยู่บนฟ้าเดียวกันได้หรอก”คนที่ต้องจากไปบอกพลางถอนหายใจ “ใครบอกว่าข้าคือพระอาทิตย์ ข้าคือพื้นทรายที่เฝ้ารอพระอาทิตย์อย่างเจ้ามาตั้งนานแล้วต่างหาก” ชีคนาซอ้อนเสียงหวาน…ให้เขาเป็นอะไรก็ได้ แต่ขอเพียงมีตะวันดวงร้ายคอยส่องแสงอยู่ใกล้ๆแค่นี้ก็พอ คนถูกอ้อนถอนใจ.. “ท่านก็รู้กฎต่างๆของประเทศท่านเป็นอย่างดี เหตุใดท่านยังคงดื้อดึงเช่นนี้” “ข้าจะทำลายกฎทุกอย่างที่ขวางทางข้ากับเจ้า..ไม่ว่าอะไรก็ไม่อาจขวางกั้นเราทั้งคู่ได้” ชีคนาซกล่าวอย่างเด็ดเดี่ยว..ไม่ว่าเรื่องใดที่ขวางทางนางกับเขา เขาจะทำลายมันให้ราบเป็นหน้ากลอง --------------------------------------------------------------