ฉันนั่งเหม่อมองแหวนบนนิ้วมือด้วยความตกตะลึง เพราะคิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะทำอะไรแบบนี้ ความสับสนกังวลที่มีถูกสลัดทิ้งไปอย่างง่ายดายอีกครั้ง พี่ขวัญ... เขาเป็นคนแรกที่มีอิทธิพลต่อความรู้สึกของฉันมากมายขนาดนี้ ฉันต้องกล้ายอมรับความรู้สึกของตัวเอง และพยายามเปิดใจมองเขาให้มากกว่าเดิมอย่างนั้นสินะ “เงียบแบบนี้... พี่ขวัญถือว่าน้องดาวโอเคไม่ปฏิเสธพี่นะคะ” หือ...โอเค? เรื่องอะไร “ในเมื่อตอนนั้นพี่ ‘เจิม’ น้องดาวเอาไว้แล้ว เพราะฉะนั้นก็เลยขอ ‘จอง’ เอาไว้ก่อนเลยนะคะ แน่นอนว่าแหวนของจริงพี่จะจัดให้แน่ๆ ค่ะ” ประโยคถัดมา ทำเอาฉันรู้สึกอาย จนแทบจะม้วนหน้าพร้อมตีลังกาเกลียวสามรอบกลางอากาศ อีตาบ้า! ทำไมถึงพูดแบบนั้นออกมาได้นะ เจิมๆ จองๆ อะไรของเขา อยากจะกรี๊ดให้คอแตกเลยจริงๆ