“ผู้หญิงของเขากลับมาแล้ว” ร่างบางร้องสะอื้นจนเตียงกว้างสะเทือน อนาลีขยับกายขึ้นไปนอนข้าง ๆ เธอ คว้าร่างบางของเธอมากอดไว้ เธอเคยคิดจะทำให้สิวิกาไม่ได้แต่งงานกับภูษณะ เธอพาสิวิกาให้ไปเห็นบ้านหลังนั้น เพื่อให้สิการู้ ว่าภูษณะมีพี่สาวของเธอ และเขาไม่น่าจะลืมพี่สาวของเธอได้ เขาเก็บบ้านหลังนั้นไว้ เพื่อเป็นความทรงจำที่แสนหวาน เธอทำสำเร็จแล้ว…แต่เธอกลับสงสารหญิงสาวที่กำลังร้องไห้ กับการกระทำของเธอ สิวิกาซุกหน้ากับอกตึงใต้ชุดนอนบางของเธอ… เธอยังคงร้องไห้ น้ำตาไหลเปียกหน้าอกสวย ใต้ชุดนอนบางแต่มิดชิดไม่โป๊จนมองเห็นเครื่องใน สิวิกาเงยหน้ามองเจ้าของหน้าอกที่เธอซบหน้า อนาลีมองหน้าสวยใต้คราบน้ำตาของเธอ… สองสายตามองกัน อนาลียิ้ม เธอก้มหน้าลงจูบที่หยดน้ำตาของสิวิกา สิวิกาหลับตาลง…จากหยดน้ำตา ปากบางของอนาลีเคลื่อนไปที่ปากสีชมพูของสิวิกา สองสายตามองกันในระยะลมหายใจรดกัน และเธอก็เปิดปากรับลิ้นเล็ก ๆ ของอนาลี หัวใจของสิวิกาเต้นแรง… ไม่ต่างจากอนาลี… สองปากบางส่งลิ้นสัมผัสทักทายกัน สร้างความเสียวซ่านผ่านปลายลิ้นเล็ก ๆ ของเธอสองคน