"อุ๊ย!" ทันทีที่มือของหล่อนจับช้อน มือของสามีจอมหื่นของหล่อนก็จับกุมมือของหล่อนไว้ เขาเคลื่อนตัวมาตอนไหน ทำไมหล่อนไม่รู้สึกเลย “เถอะนะ ขอเถอะนะลี อยากกินทั้งลีและข้าว คืนนี้อีกพี่ก็ต้องการลี” “พี่อัดหื่น....กินข้าวก่อนดีไหมจ๊ะ” หล่อนเสนอ “ไม่ดี อยากให้ดีต้องได้กินลีด้วย” มือใหญ่ที่วางวางนาบเต้างามของศลีญาแล้วเคล้นคลึงหนักหน่วงอยู่ใต้โต๊ะทานข้าว “อ่ะ! อื้อ!” เจ้าหล่อนครวญครางแอ่นอกสู้มือหยาบกร้าน “ตรงนี้เลยเหรอพี่อัด อ่ะ!” “ใช่ และตอนนี้ด้วย ใต้นี้แหละ” แควก! เสื้อเชิ้ตของศลีญาถูกฉีกกระชากกระดุมกระเด็นกระดอนขาดเพียงแค่แรงกระชากครั้งเดียวของจรูญ “พี่อัด ลีขี้เกียจเย็บกระดุมแล้วนะจ๊ะ” หล่อนเอ็ดสามี แต่ก็ช่วยดึงเสื้อของตัวเองออกจากแขน แล้วปลดตะขอยกทรงสีหวานออก เปิดเผยเนินอวบอูมแอ่นเด้งยอดประทุมชี้โด่งไปยังหน้าของชายตรงหน้า “เดี๋ยวพี่ช่วยเย็บจ้ะ แต่ตอนนี้ลีเย็บพี่ก่อนได้ไหมจ๊ะ” เขาดึงมือเล็กมากุมหว่างขาของตน พร้อมบังคับมือเล็กถูไถไปมา “พี่อัดต้องการเหรอจ๊ะ” หล่อนถามม้วนอายก้มมองมือตัวเองถูไถไปมากับหว่างขาของสามี ด้วยรู้ดีว่าสามีกำลังต้องการอะไรอยู่ “อื้อ! มากด้วย” เอ่ยตอบเสียงพร่า “ได้จ้ะ” หล่อนยิ้มเขิน ๆ แม้จะเป็นเรื่องปกติของหล่อนกับสามี แต่ก็อดจะเขินไม่ได้อยู่ดี