“ถ้าขยับจนตกเตียงแล้วทำให้เจ็บตัวขึ้นมาผมลงโทษพราวซ้ำแน่ ๆ แต่จะด้วยวิธีไหนถ้าอยากรู้ต้องลองดู” กระซิบขู่พลางกด ปลายจมูกที่แก้มเนียนเน้นหนักเมื่อเจ้าของกายบางเอาแต่ดิ้นหนี ต่อต้านเขาสุดพลัง พอถูกเขาขู่ก็ยังไม่เลิกดื้อในทันที พักหนึ่งถึงได้หยุด แล้วเขาจึงรั้งเอวอ้อนแอ้นให้กระเถิบเข้ามานอนตรงกลางเตียงเหมือนเดิม เกรงว่าถ้ายังอยู่ที่เดิมอาจพลาดพลั้งเอาได้ เขาไม่ปรารถนาจะให้เธอเจ็บตัว “จะใจร้ายกับพราวได้ลงคอก็คอยดู” เสียงหวานเง้างอด ภพบดินทร์ยิ้มขำ พยายามจะปั้นหน้านิ่งขรึมแต่มันก็ทำได้ยากเหลือเกิน น้ำเสียงข่มขู่ชวนหาเรื่องนี่ก็ทำเขามันเขี้ยวไม่น้อย จึงระบายด้วยการฟัดพวงแก้มนุ่มที่รู้สึกว่าจะพองลมหน่อย ๆ จนความมันเขี้ยว เบาบางลงถึงได้เลิกฟัดแก้มแล้วหันมาฟัดอย่างอื่นที่น่าสนใจ ไม่ยิ่งหย่อนกันแทน ที่พริบพราวพูดมีส่วนถูก เขาจะใจร้ายกับ เธอได้ลงคอจริงหรือ ซึ่งคำตอบคือไม่