เพราะความรักที่มีต่อน้องสาว ทำให้ 'ปัณณวัฒน์' เลือกที่จะทำลายผู้หญิงอีกคนอย่าง 'บัวนรินทร์’ ที่จะก้าวเข้ามาแทรกกลางเป็นมือที่สามในชีวิตคู่ของน้องสาว จุดเริ่มต้นของความอคติเคียดแค้นชิงชังจึงเกิดขึ้น เขาเลือกที่จะพิทักษ์ความรักของน้องสาวให้ถึงที่สุด และขับไล่บัวนรินทร์ออกไปทุกวิถีทาง โดยมอบบทลงโทษทัณฑ์สวาทให้เธออย่างสาสม! 

ความแค้นทำให้เขาอยากจะทำลายเธอให้ย่อยยับ แต่ต่อให้หยิ่งแค่ไหน โหดร้ายยังไง หรือใจร้ายเพียงใด แต่หัวใจที่แกร่งเป็นหินผาของเขาต้องหลอมละลายเพราะเธอ เพลิงแค้นได้เปลี่ยนไปกลายเป็นเพลิงแห่งรัก!

“หยุดทำเป็นสะดิ้งเหมือนไม่เคยเสียทีเถอะ! ใครเขาจะให้เธอจากไปง่ายๆ ฉันเสียเงินไถ่บ้านกับโรงสีกระจอกของพ่อเธอมาแล้วยังต้องเสียเงินวิ่งเต้น เรื่องคดีความของเธออีก คิดว่าฉันจะปล่อยเธอไปให้โง่เหรอ!?” ปัณณวัฒน์เอ่ยถ้อยคำบันดาลโทสะดุดัน พลางระบายรอยยิ้มเยาะเย้ยที่มุมปากออกมา พร้อมกับมือแข็งแรงที่รัดเอวคอดกิ่วเอาไว้ไม่ต่างจากปลอกเหล็ก ผิดกับภายในใจที่ร้อนรุ่มกับความรู้สึกบางอย่างเพราะร่างบางนุ่มนิ่มที่ กำลังบดเบียดแนบร่างเขาไปทั้งตัว มันกำลังทำให้เขาไม่เป็นตัวของตัวเอง จนต้องคอยนับหนึ่งถึงสิบในใจเบี่ยงเบนความคิดเพื่อเตือนสติตัวเองให้เลิกโง่ เง่าเสียที 
“คุณต้องการอะไรจากฉัน...แม่ฉันรู้แล้วว่าเราจะแต่งงานกัน ป่านนี้ท่านคงกำลังรอคอยฟังข่าว” เธอถามเสียงสั่นพลันนึกถึงใบหน้าอันเปี่ยมสุขของมารดาที่ต่างจังหวัดยามที่ ทราบว่าเธอจะได้แต่งงานกับเขา ความเสียใจก็แล่นขึ้นมาจุกอยู่ที่อก 
“ฉันก็แค่...เก็บเธอไว้ตักตวงความสุขจากความสาวของเธอจนกว่าฉันจะเบื่อ เธอเพิ่งโดนฉันเอาไปสองหนเองน่าจะรับได้อีกเยอะ รอหน่อยแล้วกันจนกว่าฉันจะตัดสินใจเขี่ยเธอทิ้ง”
“คนใจร้าย หยาบคายที่สุด!” 
“ส่วนเรื่องแม่เธอ...นั่นคือหน้าที่ที่เธอจะต้องจัดการเอง หรือจะบอกกว่าถูกลดสถานะเป็นเมียเก็บเกรดเอของฉันก็ตามใจ คิดในแง่ดีหน่อยถือว่ายังดีกว่าอีตัวในซ่องก็แล้วกัน” เสียงห้าวบอกอย่างรื่นรมย์ ก่อนที่ใบหน้าหล่อเหลาจะส่งปลายจมูกโด่งก้มลงไปสูดความหอมกรุ่นของซอกคอสาว ตามด้วยริมฝีปากร้อนผ่าวแล้วจูบไล้ขึ้นไปยังแก้มนวลอย่างอดใจไม่ไหวก่อนเอ่ย พึมพำอยู่ข้างหู “เธอมันก็แค่สินค้าชิ้นหนึ่งของฉันเท่านั้น…จำใส่สมองเอาไว้”