นิยายรักฉบับนักศึกษาขี้อายกับอาจารย์หนุ่มสุดฮอต เด็กไอคิวสูงเรียนเก่ง แต่ไม่เด่นเรื่องรักอย่างคัคนางค์เหมือนจะหลุดเฟรม เมื่อถูกเล่นงานด้วยความหล่อ น้ำเสียง และวิธีการพูดของอาจารย์ด็อกเตอร์พฤกษ์ “เพื่อนหนูถามอาจารย์ว่า...คนอะไรหล่อชะมัด แบบนี้หรือเปล่าที่เขาเรียกว่า หล่อวัวหายควายล้ม หล่อจนต้องร้องขอชีวิต หล่ออะไรเบอร์นั้น” เอ๊ะ...ทำไมฟังดูคุ้นๆ เหมือนที่เราเขียนในสมุดเมื่อกี้เลย คัคนางค์คิดพลางก้มลงมองสมุดของตัวเองซึ่งตอนนี้อันตรธานหายไปจากโต๊ะเรียบร้อย ครั้นพอหันไปมองยังมือของคนที่กำลังยืนอ่านอยู่นั้น แต่ปรากฏว่า... Chip-หายแล้วมั้ยล่ะ? ไม่ใช่สิ...ที่หายไปนั่นคือสมุดเล็คเชอร์ของเธอต่างหาก แล้วจะรอช้าอยู่ทำไม เพื่อนๆ ในรุ่นต่างก็รู้ดีว่ายัยโอ๋รูมเมทของเธอนั้นขี้แกล้งและแสบแค่ไหน! เด็กเรียนผู้เป็นเจ้าของสมุดลุกพรวดพราดขึ้นด้วยความตกใจตกใจและลืมตัว พุ่งวาบไปหาคนที่กำลังถือสมุดของตัวเองอยู่อย่างรีบร้อน พลอยทำให้คนอื่นๆ ในห้องรู้ไปโดยปริยายว่าสมุดเล่มนั้นเป็นของใคร “เอาล่ะคุณชื่ออะไรนะ” พฤกษ์ถามเด็กสาวที่ยืนก้มหน้างุดอยู่หน้าชั้น “คัคนางค์ค่ะ” คัคนางค์ได้แต่ตอบเสียงอ่อยๆ อายจนแทบอยากจะมุดพื้นห้องหนี เพราะไม่เคยถูกใครจับจ้องอย่างตำหนิติเตียนรุนแรงเช่นนั้น “คุณเขียนหนังสือมือไหน” “ขวาค่ะ” “ถ้างั้นแบมือซ้ายมา” เขาออกคำสั่งเสียงเข้มกับลูกศิษย์สาวที่เพิ่งจะเจอหน้ากันได้ไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงดี แต่เธอและเพื่อนๆ ก็คิดจะลองของเสียแล้ว ขอฝากนิยายน่ารักๆ เล่มนี้ไว้ใน shelf ของนักอ่านที่น่ารักยิ่งด้วยนะคะ