"เพราะความรักที่ถูกเก็บซ่อนมานาน ทำให้เธอข่มขู่เขาเพื่อสร้างเงื่อนไขที่มาพร้อมกับเวลา จะทำเช่นไรเมื่อสิ่งที่ต้องการไขว่คว้า กลับกลายเป็นความสัมพันธ์เพียงแค่ร่างกาย เขาตีค่าเธอเพียงของไร้ราคา ในขณะที่เธอใช้หัวใจทั้งหมดเดิมพัน" *********************** ...กรินทร์... “สายตาของเขามีไว้มองเพียงเธอ หัวใจของเขามีไว้มอบให้เธอ” ...ปราณปริยา... “เธอพร้อมจะเสี่ยงและสละทุกอย่างเพื่อให้สายตาของเขามองมาที่เธอ” ...กวินท์... “เขามุ่งมั่นที่จะเอาชนะใจผู้หญิงที่เขารัก ด้วยความรักทั้งหมดของเขา” ...นภิสา... “ต่อให้เธอดีแค่ไหน เขาคนนั้นก็ไม่มีวันหันมามอง” *********************** ........เรียกน้ำย่อยสักนิด......... “กรินทร์” เธอส่งเสียงเรียกชายผู้เป็นที่รักแผ่วเบา “ทำอะไร ปราณ!!” เสียงทุ้มเอ่ยอย่างตกใจ “ปราณ...อยากได้...กรินทร์” ปราณปริยาพูดความต้องการอย่างตรงไปตรงมา เธอตัดสินใจแน่นอนแล้วไม่ว่าวิธีใดก็ตามเธอจะต้องครอบครองผู้ชายตรงหน้านี้ให้ได้ “ใส่เสื้อผ้าซะ” เขาก้มลงหยิบเสื้อผ้าพร้อมส่งให้หญิงสาว ก่อนจะเบื้อนหน้าหนีไปอีกทางเพื่อสะกดกั้นอารมณ์ “ไม่..กรินทร์ต้องมองมาที่ปราณเท่านั้น” หญิงสาวพร่ำบอกในใจ พร้อมนั่งลงบนโซฟาอีกครั้งก่อนยื่นหน้าเนียนเข้าไปใกล้ปากหยักได้รูปอย่างสั่นเทา นี่เป็นครั้งแรกที่เธอทำสิ่งที่น่าอายถึงเพียงนี้ การกระทำของเธอทำให้กายแกร่งของเขาร้อนรุ่มได้ไม่ยาก ถึงแม้จะมิได้มีความรู้สึกใดๆ มากไปกว่าเพื่อน แต่เขาก็เป็นผู้ชายเมื่อเห็นแม่เสือสาวแทบจะเปลือยเปล่ายั่วยวนอยู่เบื้องหน้าเขาจะอดใจได้อย่างไร