ดวงตาคู่สวยของปัญจารีย์ จับจ้องมองใบหน้าสวย ที่เต็มอัดไปด้วยความต้องการของพุธทิพย์ คนที่ถูกลอบมอง..ส่งสายตามองกลับ ก่อนที่จะขยับกายออกห่าง ด้วยใบหน้าที่แดงระเรื่อ “ทิพย์ทำตัวน่าอายใช่ไหมคะ ขาดสามีไม่นาน ก็แสดงความร่านอยากออกมา จนหน้าด้านขนาดนี้” พุธทิพย์คว้าผ้าห่มผืนหนามาปิดกาย แววตาเธอแดงกล่ำ น้ำตาเอ่อ แทบล้นทะลักออกมา เธอเหมือนถูกปลุกให้ตื่นจากความฝันที่แสนหวาน กับอาการปฏิเสธแบบมีมารยาท แต่… ปัญจารีย์นิ่งเงียบ ไม่ตอบกลับ แต่เธอจับชายชุดนอนดึงออกทางหัวจนสุดปลายเส้นผมสีดำเงางาม ท่ามกลางสายตาของพุธทิพย์ ที่บรรจงไล่สายตา ไต่มองไปตามร่างงดงามตรงหน้า เธอช่างสวยงามไปทั่วอนูกาย เอวเว้าคอด หน้าอกตูมเต่งตั้งชูยอด เจ้าของร่างงดงามราวนางสวรรค์ ปรายยิ้มอันแสนเย้ายวนเรียกชวนความต้องการที่อัดแน่นในกายเธอ จนมันแทบแตกกระเซ็นออกมาจากร่างบางของเธอ “ไม่ใช่เรื่องน่าอายหรอกค่ะ”