การสำรวมระวังตนทั้งภายในและภายนอกเป็นวิถีชีวิตที่นำพาสู่ความสงบในกายและใจ อันจะเป็นหนทางให้ระงับจากทุกข์ที่เข้ามากระทบกายกระทบใจได้ ไม่มีสิ่งใดนอกเหนือจากตนเองที่จะทำให้เข้าถึงความสงบซึ่งมีอยู่ภายในตนได้ เพราะการเข้าถึงความสงบนั้นไม่ใช่จะมีอยู่ในสิ่งอื่นใด ทว่ามีอยู่ภายในตนนั่นเอง การที่สำรวมระวังตนทั้งกายและใจจึงทำให้ไม่ไปยึดมั่นในสิ่งอื่น นอกจากพยายามนิ่งอยู่และมีความระลึกรู้อยู่เพียงตน ทำความสงบให้เกิดขึ้นได้ในใจและทำให้กายสงบตามได้ การค้นหาความสงบนั้นจะพบได้ในตนโดยไม่ต้องแสวงหาจากที่อื่นที่ใด วิถีชีวิตที่จะเข้าถึงความสงบจึงเป็นวิถีที่สำรวมระวังตนคือมีศีลสม่ำเสมอ จะช่วยให้ไม่ไปหลงติดหรือพัวพันอยู่กับสิ่งต่างๆที่นอกเหนือจากตนเองมากเกินไป และสามารถเข้าถึงความสงบซึ่งแท้จริงแล้วมีอยู่ภายในตน วิถีงดงามเป็นเรื่องที่ต้องสำรวมกายและใจโดยยึดหลักศีล5 เพื่อการไม่กระทำต่อสิ่งใดอย่างเกินเลยจนหาทางบรรเทาหรือระงับเพื่อให้มีความสงบไม่ได้ ถ้าอยู่ในขอบเขตของศีล5ทั้งกายและใจจะช่วยให้ชีวิตไม่ถลำลึกในสิ่งที่เกี่ยวข้องจนเกินจะยุติได้ สำหรับการดำรงชีวิตแล้วสิ่งที่จะยุติเรื่องใดๆนั้นคือการมาถึงความสงบนั่นเอง เนื่องจากไม่มีสิ่งใดที่มีความแน่นอน การไปถึงสิ่งใดๆจึงไม่ใช่เครื่องรับประกันการยุติอันจะเกิดขึ้นได้ แต่หากเข้าถึงภายในตนโดยนิ่งได้ ก็จะระงับสิ่งที่มีอยู่ทั้งภายในและภายนอกได้ การระงับสิ่งที่ดำเนินไปด้วยความเกี่ยวข้องมากน้อยเพียงใดนั้น ทำได้ด้วยการระมัดระวังและสำรวมตัวเองไม่ให้ขาดไปจากความสงบทั้งภายนอกและภายใน หรือมีสีลสม่ำเสมอ ซึ่งจะนำทางสู่ความสงบทั้งภายในและภายนอก และเป็นวิถีที่งดงามเหมือนน้ำซึ่งนิ่งและใสได้ในชีวิตค่ะ