‘บังอาจมากนายภูธิศ กล้ามาตั้งชื่อรีสอร์ทในดวงใจเหมือนกับฉัน แบบนี้เห็นทีจะต้องอาละวาดให้ถึงที่สุด ให้รู้กันไปว่าลูกสาวเจ้าสัวสมพงษ์จะสู้คนกรุงเงินหนานั่นไม่ได้ แต่ประกายตาวิบๆ วับๆ ของนายคนนั้นทำไมต้องทำให้ใจฉันแกว่งๆ ด้วยนะ ให้ตายยังไง ‘ภูชิดดาว’ ของฉันก็จะต้องเริ่ดเรอเพอร์เฟ็กต์กว่ารีสอร์ทของตาบ้านั่นแน่ๆ คอยดูสิ’ ‘เพราะอะไรกันนะ ยิ่งคุณดาวพราวอาละวาดเอาแต่ใจมากเท่าไหร่ กลับมองเห็นว่ายิ่งน่ารักน่าเอ็นดูซะเหลือเกิน ความรู้สึกแบบนี้คือความรักอย่างนั้นน่ะเหรอ เฮ้อ!!! แต่เธอดูเกลียดเราเข้าไส้ซะขนาดนั้น จะให้มาพูดดีด้วยสักคำก็ยังยาก แล้วแบบนี้จะต้องทำยังไงถึงจะได้หัวใจดวงนั้นมาครอง คงจะต้องรอชาติหน้าเสียล่ะมั้ง