เพียงออนิ่วหน้านิดๆ ไม่เข้าใจว่าเขามาขออภัยเธอเรื่องอะไร แต่แล้วจู่ๆ เขาก็ถอดเสื้อตัวเองซะงั้น ดวงตาคู่โตพองขึ้นด้วยความตกใจ “คุณ..คุณถอดเสื้อทำไม” เธอมองแผงอกกำยำของเขา เริ่มหายใจไม่ทั่วท้อง ท่อนบนเปลือยเปล่า มันเต็มไปด้วยมัดกล้ามผิวสีเข้มเข้มสะท้อนแสงเทียน เขาย่างสามขุมมาหา เพียงออจึงถอยหลังไปหลายก้าว พลันคิดในใจว่าอย่าบอกนะว่าเธอหนีเสือปะจระเข้อีกแล้ว ชายหนุ่มเอื้อมมือใหญ่หนาจับไหล่เธอไว้ “นี่ปล่อยนะ คุณจะทำอะไร” “ถ้าไม่อยากเป็นเมียขุนเดชมัน ก็จงทำตามที่ข้าบอกเถิด” เสียงด้านนอกดังขึ้นเรื่อย พันอินรับรู้ถึงแรงสั่นสะเทือนเมื่อมีคนก้าวขึ้นมาบนเรือน เขาดันเธอลงไปนอนที่เตียงอย่างเร่งรีบ ขณะที่เพียงออพยายามขัดขืน มือหนาของเขาดึงเอาผ้าแถบรัดอกเธอจนหลุดลุ่ย เพียงอออ้าปากจะว่า แต่เขาชูนิ้วจ่อที่ริมฝีปากของตัวเอง โน้มหน้าลงกระซิบเสียงเบาข้างๆ หู “เงียบๆ” เธอรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นร้อน หายใจติดขัดมวนในท้องราวกับมีคลื่นพายุอยู่ภายใน ใจมันเต้นรัวและแรงมาก นี่เขาทำบ้าอะไรเนี่ย ร่างหนาหนักของเขาทาบทับอยู่บนตัวเธอ จนเธอแทบขยับไม่ได้