"เขา กับ แอน มีอะไรกันลึกซึ้งหรือเปล่า...? ตอนนี้ ความกลัวลึกๆ ในใจเธอ คือ..กลัวลูกสาวที่ออกมา จะหน้าตาเหมือนแอน. .ซึ่งถ้าเป็นอย่างนั้น..ความสุขล้น ที่จะได้มีลูกมาเชยชม..มันคงแทบ..ไม่เหลือ แน่นอน...ยิ่งถ้าใครๆ ตั้งข้อสังเกตุ ใครๆ ถาม เธอจะตอบเขาเหล่านั้นได้อย่างไรว่า ทำไมจึงหน้าเหมือนคนที่เธอฝากให้อุ้มท้องแทน...? “ถ้า ลูกสมบูรณ์ดี. .ก็ ไม่เป็นไร..เราค่อยบำรุงลูกเราตอนออกมาก็พอ.. อีก ไม่นานแล้วนี่..” “แอนบอกว่า จะอยู่ให้นมลูกเดือนเดียว เขาก็จะ..ไป ค่ะ” จีรุสม์เหลือบตามองเพดานแว่บ ก่อนพยักหน้ารับรู้ กระแอม แล้วบอกเธอ “ผมจะไปสรุปเอกสารที่จะต้องส่งให้ผู้ใหญ่เข้าประชุมพรุ่งนี้จ๊ะ เดี๋ยวเย็นๆ เราแวะซื้อของกินไปให้..แอน เขาหน่อยแล้วกัน..” คนางค์มองตาม จนเขาลับออกไปจากห้องลูก เธอจึงค่อยนั่งชันเข่า ในท่าเจ้าทุกข์ มองทุกสิ่งรอบตัว ด้วยความรู้สึกพยายามสดใส ให้สมกับที่ได้รอคอยเวลาที่จะมีวันนี้... วันที่ จะมีเด็กตัวน้อย มาให้เชยชม เลี้ยงดู อย่าง..ลูก โอ้..ลูกจ๋า ถึงจะอย่างไร แม่ก็จะรักสุดหัวใจแม่แน่นอนจ๊ะ..."