แควก! เสียงเสื้อยืดตัวเก่าของแพรววนิตถูกฉีกกระชากขาดผ่ากลางกาย จนเปิดเผยให้เห็นบราเซียตัวเก่าที่ปกปิดเต้างามไว้ “ฮือ ๆ พี่ชร...แพรวกลัว อึก!" หล่อนดิ้นถอยหนี พลางร้องบอกพี่ชายที่อยู่กลางห้องด้วยความหวาดกลัว “พี่ขอโทษ พี่ขอโทษแพรว พี่ขอโทษที่พี่ทำให้เราต้องมาตกในสภาพแบบนี้ ไอ้อาร์ต ไอ้ระยำ! มึงอย่าทำอะไรน้องกูนะเว้ย! กูยอมแล้ว กูจะทำงานทุกอย่างชดใช้หนี้ กูจะไม่หนีอีกแล้ว” “หึ! ช้าไปแล้วไอ้พชร น้องมึงทำให้กูตื่น และกูก็จะเอาน้องมึงให้มึงดูด้วย คนสวยพร้อมจะรับพี่อาร์ตเข้าไปในตัวรึยัง หึหึ!" ท้ายประโยคเอ่ยรถใบหน้างามที่เปียกชื้นไปด้วยน้ำตาด้วยน้ำเสียงแหบพร่า มือใหญ่ลูบไล้เอวคอดเลื้อยขึ้นมายังเต้างาม พร้อมเอี้ยวไปกอดรัดปลดตะขอเสื้อในของเจ้าหล่อนออก “อะ! ยะ...อย่าทำอะไรฉันเลยนะ อึก! ฮือ ๆ ๆ” แพรววนิตเอ่ยพลางยกมือขึ้นไหว้ขอร้อง ด้านพชรได้แต่กัดฟันเบือนหน้าหนี ด้วยไม่อาจทนมองคนย่ำยีน้องสาวตัวเองต่อหน้าต่อตาได้ เพราะเขาคนเดียวที่ทำให้เรื่องเลวทรามแบบนี้เกิดขึ้นกับแพรววนิต หากไม่มีกาสิโนบ้า ๆ นี่ก็คงไม่ทำให้น้องสาวที่แสนดีมาตกในสภาพนี้หรอก