ครั้งนี้เขาหอมแก้มและจูบเธอนาน นานจนเธอร้อนผ่าวไปทั้งกาย เธอรับรู้ได้ถึงลิ้นนุ่มที่ไม่ยอมหยุดล้วงหาน้ำตาลรสหอมหวานที่ซ่อนไว้ในช่องปากน้อย ๆ ของเธอ ร่างหนาของตะวันเบียดแนบชิดกายเธอแนบแน่นกว่าทุกครั้ง เพชรน้ำหนึ่งรับรู้ได้ เขาไม่เพียงทำให้เธอเร่าร้อนเรียกหาเขาเหมือนทุกครั้ง คราวนี้เขารุกเร้าเร็ว เหมือนต้องการมากกว่าหอมแก้มและจูบปากเธอ เธอดันเขาออกได้สำเร็จ แต่เขากลับโน้มหน้าหล่อเข้ม ลงมาหาเธออีกครั้งหนึ่ง "อย่าทำอย่างนี้ เพชรขอร้อง ซันคะ อย่าคะ อื้ออออ"