(ภาคต่อ นางบำเรอตีทะเบียน แยกเล่มอ่านได้ค่ะ) ***** “อยากได้โจนาธานมากนักก็เอาไปสิ ฉันไม่ได้ผูกเขาไว้กับขาเตียงซะหน่อย ฉันเข้าใจดีเอลิซว่าเธอรู้สึกยังไง ผู้หญิงที่ขาดผู้ชายนานๆ อารมณ์บางอย่างที่ไม่ได้ปลดปล่อยมันอาจจะพลิพุ่งจนผลักดันให้สมองของเธอผิดปกติ อย่างเช่นในตอนนี้ไง เธอคิดอะไรอยู่เอลิซ! คิดว่าสามีชาวบ้านเป็นสามีของตัวเองงั้นหรือ เฮ้อ...เวรกรรมแท้ๆ” นิลอรเว้นวรรคเพื่อผ่อนลมหายใจ เอลิซกำลังทำให้เธอเหนื่อยเอาง่ายๆ ด้วยการใช้สมองประมวลถ้อยคำเจ็บๆ คันๆ มาฟาดฟันเจ้าหล่อนมากเกินจำเป็น “แองจี้! เธอนี่มัน...” “จุ๊ๆๆ อย่าน่าเอลิซ อย่าเถียงเลย เถียงไปก็สู้ฉันไม่ได้ ฉันไม่ถือแม่ม่ายจิตตกเพราะขาดเซ็กส์หรอกนะ แต่ขอล่ะว่าอย่าใช้วิธีสกปรกอีก ถ้าเธออยากได้เขาคืนก็ต้องแย่งกับฉันซึ่งๆ หน้า เพราะเธอเป็นมนุษย์ไม่ใช่เจ้าสัตว์สี่ขาที่มีไว้เฝ้าบ้าน กรุณาอย่ามาลอบกัด ไม่อย่างนั้นจะโดนยาเบื่อไม่รู้ตัว” *****