“ลุกขึ้นได้แล้วหนูไอ แล้วก็รีบกลับไปห้องของเธอซะ อย่าลืมสิว่าพรุ่งนี้คือวันแต่งงานของฉันกับคุณแพรว!” น้ำเสียงทุ้มต่ำเนิบนาบราวไร้ความรู้สึกยินดียินร้าย ปลุกให้ร่างบอบช้ำของไอลดาขยับลุกขึ้นจากเตียงนอนยับย่นอย่างแสนยากเย็นเต็มที เนื่องเพราะความเจ็บปวดอย่างรุนแรงบริเวณส่วนพึงสงวนของสตรีเพศ ซึ่งเพิ่งพ้นผ่านประสบการณ์รักหฤหรรษ์ครั้งแรกในชีวิตสาว ดวงตาคู่หม่นเปียกเปื้อนธารน้ำตา ปรายมองหยาดเลือดพรหมจรรย์แห้งกรังบนผืนผ้าปูที่นอนเพียงเล็กน้อย แล้วเหลือบมองอสูรในร่างมนุษย์ที่กำลังคว้าเอาเสื้อเชิร์ตตัวโปรดซึ่งร่วงหล่นอยู่บนพื้นขึ้นมาสวมราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก่อนหญิงสาวจะขบเม้มริมฝีปากเข้าหากันจนแน่น ข่มระงับความเจ็บปวดที่กำลังรุมเร้าเล่นงานหัวใจเธอจนเจียนตาย ขณะเธอตอกและย้ำกับห้วงความคิดของตัวเองว่า... สามีโดยพฤตินัยของเธอ กำลังจะเข้าพิธีมงคลสมรสกับผู้หญิงคนอื่นในเช้าวันพรุ่งนี้!