บทนำ กายสาวพลางบิดส่ายอย่างเร่าร้อน ทันทีที่ร่างหนาเข้ามาบดเบียดกับทรวงอกอวบอิ่มอย่างตั้งใจ มือหนาดึงชุดอาบายะห์ออกจากตัวอย่างง่ายดาย ร่างบอบบางถลาเข้าหาชายหนุ่มอย่างลืมอายทั้งที่เปลื้อยเปล่าต่อหน้าบุรุษผู้นั้น พร้อมเสียงร้องครวญครางดังไม่ขาดสาย ในลีลารักที่แลดูเร่าร้อนส่งประกายระยิบระยับด้วยแรงสิเน่หา พร้อมมือหนาที่ประคองกอดร่างบางอย่างเร่าร้อน ลูบไล้เรือนกายสาวอันงดงามอย่างหยามใจ ในสัมผัสของบุรุษที่ตนไม่ทราบแม้แต่ชื่อเสียงเรียงนามอันแท้จริง กับเสียงหวานร้องอย่างสุขสมกับประสบการณ์แปลกใหม่ ที่ไม่เคยได้พานพบมันมาก่อนในชีวิต ร่างบอบบางนอนพลิกตัวไปมาด้วยอาการตื่นตระหนก ในความฝันที่แลดูเสมือนจริงยิ่งนัก ดั่งกับภาพเหล่านั้นเคยเกิดขึ้นกับเธอเองมาก่อนอย่างไรอย่างนั้น “โอ้ ราชินีแห่งข้า เจ้าช่างงดงามนัก แม่ยอดรักของพี่” บุรุษผู้นั้นเอ่ยยิ้มทันทีที่ถอนริมฝีปากออกจากปากบอบบางอย่างอ้อยอิง พลางจ้องดวงหน้าหวานอย่างมีความหมายอุรสยาถึงกับทำการอันใดไม่ถูก ปากหนาเลื่อนเข้าไปหาปากเรียวบางอย่างอดใจเอาไว้ไม่อยู่ จุมพิตครานี้จึงเหมือนดั่งกองเพลิงที่ได้เชื้อไฟชั้นดียากที่จะมอดดับลงได้ นอกจากปล่อยให้มันเป็นไปตามครรลองคลองธรรม เม ไม่นะ คุณเป็นใครกัน ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้” น้ำเสียงหวานเอ่ยได้เพียงเท่านั้น มือหนาประคองกอดรัดร่างอันเปล่าเปลื่อยอย่างโหยหาโดยที่อุรสยาไม่สามารถช่วยเหลือตนเองได้อีกต่อไป พลางเลื่อนมาเกาะประทุมทันฑ์อย่างอดใจไม่ไหวที่จะสัมผัสเรือนร่างอันบอบบางของหญิงสาว ที่ตอนนี้นอนไร้เรี่ยวแรงไม่สามารถต้านทานหรือขัดขืนบุรุษตัวใหญ่ได้อีกแล้ว กายแกร่งไม่รอช้าที่จะรุกหน้าสานความสัมพันธ์ที่กำลังเร่าร้อนลุกโชโหมกระหน่ำไปด้วยเปลวเพลิงสวาท พระสุรเสียงคำรามไปทั่ว พลางรวบรัดกายสาวอย่างเร่าร้อน เมื่อความต้องการกำลังอัดแน่น มือหนาบรรจงลูบไล้เรือนร่างงาม สัมผัสอกอวบอูมจนแทบสำลัก พลางรอรับสัมผัสจากชายหนุ่มตรงหน้า กายหนาไม่รอช้าที่จะมอบความสุขสมให้แก่คนตัวเล็ก ในบทรักอันหฤหรรษ์ที่ถาโถมเข้าใส่สตรีที่มีใบหน้าละหม้ายคล้ายคลึงตนเองยิ่งนักราวกับเป็นคนๆ เดียวกัน เมื่อเธอสัมผัสได้ถึงความรู้สึกที่สตรีผู้นั้นมีให้แก่บุรุษที่ดูน่าเกรงขามจนแลดูสับสนไปหมดในความรู้สึกนึกคิด กริ๊ดดดดด!!!!! ร่างบางของอุรสยาร้องออกมาด้วยอาการเจ็บปวดระคนตกใจ ทันทีที่กายแกร่งรวมเป็นส่วนเดียวกันกับสตรีผู้มีใบหน้าละหม้ายคล้ายคลึงกับตนเองจนไม่สามารถแยกได้ออก ว่านี่คือความฝันทว่ามันแลดูเสมือนจริงยิ่งนัก “นี่เราฝันไปอีกแล้วหรือนี่” อุรสยาเอ่ยด้วยน้ำเสียงแลดูเหนื่อยหอบ ทันทีที่รู้สึกตัวมือบางปราดเหงื่อไคลที่ไหลรินลงมาปกหน้าโดยทันที รวมไปถึงคราบน้ำตาที่ยังคงไหลนองเต็มดวงหน้าหวาน กับความฝันเมื่อครู่ที่สร้างความรู้อะไรบางอย่างให้แก่ตนเองไม่น้อยจนเธอมิอาจที่จะข่มตาหลับลงได้อีกต่อไป ในค่ำคืนแห่งราตรีกาลที่สุดแสนจะยาวนานในค่ำคืนนี้